شعر گل یاس
یاس
یاس بوی مهربانی می دهد ... عطر دوران جوانی می دهد * یاس ها یادآور پروانه اند ... یاس ها پیغمبران خانه اند * یاس ما را رو به پاکی می برد ... رو به عشقی اشتراکی می برد * یاس در هر جا نوید آشتی ست ... یاس دامان سپید آشتی ست * در شبان ما که شد خورشید؟ یاس ... بر لبان ما که می خندید؟ یاس * یاس یک شب را گل ایوان ماست ... یاس تنها یک سحر مهمان ماست * بعد روی صبح، پرپر می شود ... راهی شبهای دیگر می شود * یاس مثل عطر پاک نیّـت است ... یاس استنشاق معصومیّـت است * یاس را آیینه ها رو کرده اند ... یاس را پیغمبران بو کرده اند * یاس بوی حوض کوثر می دهد ... عطر اخلاق پیمبر می دهد * حضرت زهرا دلش از یاس بود ... دانه های اشکش از الماس بود * داغ عطر یاس زهرا زیر ماه ... می چکانید اشک حیدر را به چاه * عشق محزون علی یاس است و بس ... چشم او یک چشمه الماس است و بس * اشک می ریزد علی مانند رود ... بر تن زهرا: گل یاس کبود * گریه آری گریه چون ابر چمن ... بر کبود یاس و سرخ نسترن *( با ناله دل یه روز هستم )
کلمات کلیدی :
